جانب عشق عزیز است فرو مگذارش

شب عاشورا توی مسجد احرار غیاثکلا

جواد نیکپور مرثیه جانسوزی تلاوت میکرد

و عزاداران حسین با کوفتن برسینه

دل را به گواهی میگرفتند تا عشق نهانی‌اش آشکار 

 و بیعتی هرساله با خداوندگار عشق ، بنا کند 

ما مخموران جام عشق حسین نیز

همره قافله بودیم و به صد شور و نوا

دل به حسین داشتیم و سر به زیر پایش  

 یکی ، که اهل دل نبود و با عشق بیگانه

چون این جذبه بدید ، متحیر پرسید

اینان اهل کجایند و شغلشان چیست؟؟

جواب شنید: شیدا کلایی‌اند و خریدار رنج عشق

 و اگر لازم باشد در بهای آن ، جان فدا میکنند

گفت: دادن جان دور از عقل و آداب آدمیّت نیست؟

و آیه " لاتُلقُوا بِاَیدیکُم الَی التَهلُکه " را خواند

جواب شنید: از انسان عاشق ، فنا شدن بعید نیست

و روایت " فَاِنَّ اللهَ قَد شاءَ أَن یَراکَ قَتیلا " از پی آن

گفت: اگر نمونه اش سراغ دارید ، بنمایانید آنرا

ناگهان صدای جمع عزادار بانگ برداشت 

حسین حسین حسین حسین 

شهید دشت کربلا

حسین حسین حسین حسین 

پرسید: ز چه رو دلالت عشق بر حسین کنید؟

او ادای تکلیف به حفظ دین کرد و ناگزیر کشته شد

در پاسخ شنید: چه امتیازی بر ناگزیرهاست و  

آیا عشق و دیوانگی عالَم به حسین

بهر کشته‌ای بی اختیار و بی اراده است؟  

گفت: گیرم که حسین شهید ره عشق باشد ولی

عشق حسین به چه کار عالَم آید؟

شنید: برآستـان جانان گر سـر توان نهادن

           گلبانک سربلندی بر آسمان توان زد

 عالَم بدین جنون ، صد جان شیرین 

به جان خویش بیفزایند

گفت: با تکیه بر عقل ، عالَم توان گرفتن

پاسخ شنید

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد